Bangmakerij

Het bijkomende rapport over “Ventilus” dat de opstandige West-Vlaamse burgemeesters gevraagd hadden, liet er eigenlijk geen twijfel meer over bestaan: de hoogspanningslijn die de elektriciteit van de windmolenparken op zee naar het binnenland moet brengen, dwars door West-Vlaanderen, kan alleen maar bovengronds. De cd&v ministers in de Vlaamse regering konden bijgevolg niet anders dan plooien, en dus is de kogel nu eindelijk door de kerk: de hoogspanningslijn zal bovengronds lopen. Elia, de beheerder van ons hoogspanningsnetwerk, is tevreden dat er eindelijk een beslissing is, en hoopt in 2024 met de werken te kunnen beginnen. Zodat we vanaf 2027 volop van die offshore windmolens kunnen profiteren.

Niemand durft het luidop te zeggen, maar iedereen weet het nu al: die timing van Elia is veel te optimistisch. Niet alleen moeten er nu nog knopen doorgehakt worden omtrent het te volgen traject, en moeten daarna de nodige onteigeningen doorgevoerd worden en de vereiste vergunningen aangevraagd worden (die de burgemeesters van de “getroffen” gemeenten quasi zeker zullen weigeren), bovendien mag de Vlaamse regering zich verwachten aan massale protesten en betwistingen bij de Raad van State. België is nu eenmaal een land waar zo goed als niets gerealiseerd kan worden omdat er altijd wel iemand is die zich benadeeld voelt en die naar de Raad van State stapt. Dit dossier wordt hoogstwaarschijnlijk nog maar eens één lange lijdensweg, zoals bijvoorbeeld de fameuze Oosterweel-verbinding. Als Ventilus er tegen 2030 zal komen, zal dat al een enorm succes zijn. Dat we die hoogspanningslijn wel écht nodig hebben voor onze energievoorziening, zal de klagers en de protesterende burgemeesters een zorg zijn.

Het verzet tegen die bovengrondse hoogspanningslijn is vooral ingegeven door de “gezondheidsrisico’s”. De mensen vrezen dat zo’n hoogspanningslijn boven hun huis of stallen of bedrijf hun gezondheid en die van hun vee en van hun kinderen ernstig zal schaden. Daar zijn geen wetenschappelijke aanwijzingen voor. Verre van, zelfs: de straling van die hoogspanningskabels die op de grond gemeten wordt, ligt lager dan de straling die een doorsnee gsm afgeeft. En toch lopen velen van ons de hele dag rond met een gsm in de broekzak of in de hand, zonder over de mogelijke gevaren voor de gezondheid in te zitten.

Die angst voor hoogspanningslijnen is gebaseerd op geruchten, op fake berichten en pseudowetenschappelijke rapporten. Die angst is het resultaat van een georkestreerde bangmakerij. Het grappige is dat die angst in wezen dezelfde is als de angst van een groot aantal mensen voor het corona-vaccin indertijd. Alleen werden die “vaccinweigeraars” weggezet als “antivaxers”, zelfs als asociale en staatsgevaarlijke individuen, terwijl de tegenstanders van de bovengrondse hoogspanningslijn beschouwd worden als brave burgers met terechte zorgen. Terwijl het om exact hetzelfde fenomeen gaat: angst voor iets dat onbekend is, een angst die doelbewust gevoed wordt door een aantal tegenstanders…

Bangmakerij is een belangrijk politiek wapen geworden in onze Vlaamse politiek. Met bangmakerij hopen bepaalde belangengroepen of politieke tegenstanders de Vlaamse regering tegen te werken en in elk geval onpopulair te maken. We hebben onlangs hetzelfde zien gebeuren met het nieuwe “Mestactieplan” (of kortweg: MAP).

We hebben ondertussen al 6 van die Mestactieplannen gehad, die allemaal tot doel hadden de kwaliteit van onze kleine waterlopen en van ons grond- en oppervlaktewater te verbeteren. Er is al heel wat vooruitgang geboekt, maar blijkbaar bevatten onze beken, volgens Europa en volgens de milieuorganisaties, nog altijd te veel fosfaten en nitraten. En dus moet er een zevende MAP komen. Bij de “Vlaamse Landmaatschappij”, die onder andere verantwoordelijk is voor de waterkwaliteit in Vlaanderen, zijn ze aan het brainstormen gegaan en hebben ze een aantal mogelijke suggesties geformuleerd. Zoals een verbod om nog te bemesten na 1 augustus, of om nog te oogsten na 1 september in gebieden met de slechtste waterkwaliteit, of het verbod om nog aan intensieve landbouw te doen op stukken grond die minder dan 6 meter van een waterloop gelegen zijn. Als die maatregelen effectief van kracht zouden worden, dan zouden in Vlaanderen geen late aardappelen meer kunnen geteeld worden, en zouden we dus ook geen frietjes meer kunnen produceren. Die voorstellen werden naar de boeren toe “gelekt” en voorgesteld als definitieve plannen, hoewel dat niet het geval was. De bedoeling van het lekken van die voorstellen was duidelijk: de landbouwers (en de friet-industrie) in Vlaanderen bang en boos maken, in de hoop dat ze massaal in opstand zouden komen en de bevoegde minister (Zuhal Demir) zouden afkraken. Wat ook gebeurd is. Terwijl het eigenlijk maar om creatieve brainstorming ging, en de minister het aan de landbouwers zelf wil overlaten om in overleg met de milieuorganisaties te komen tot een haalbaar en leefbaar plan dat toch zou helpen om de normen te halen die Europa ons oplegt.

In de periode van de “corona-hype” was er heel veel te doen rond het probleem van “fake nieuws” dat als doel had de mensen tegen het corona-beleid op te zetten. En dat “fake nieuws” werd door alle reguliere media héél heftig veroordeeld. Maar als “gevestigde” belangengroepen diezelfde tactiek gebruiken om mensen bang te maken, dan hebben de media daar blijkbaar geen bezwaren tegen.