Onlangs lag Zuhal Demir, Vlaams minister van onder
andere Justitie en van Toerisme, nog maar eens onder vuur. Bij de media, die er
blijkbaar een soort sport van maken om alles wat zij doet of zegt met een
extreem kritische blik te bekijken. Bij de zelfvoldane Vlaamse universitaire
elite. En ook bij de politieke oppositie, zelfs al behoort die eigenlijk tot de
Vlaamse meerderheid. Vooral Gwendolyn
Rutten (van Open VLD) lijkt er haar missie van gemaakt te hebben om Zuhal Demir bij elke mogelijke
gelegenheid te bestoken en af te breken. Maar de leukste kritiek kwam wel van
Vlaams Belang parlementslid Sam Van Rooy:
die had het over een “Zuhalleke”. Het
woord “Zuhalleke” is ondertussen al
een begrip geworden: het betekent zoiets als “eigengereid en impulsief optreden”. Iets waar minister Zuhal Demir zich wel vaker op laat
betrappen. Maar als u mijn mening vraagt: liever een minister die iets te voortvarend
optreedt dan een minister die niets doet en gewoon de zaken op hun beloop laat
tot hij/zij wel gedwongen wordt om te reageren.
Waarover ging het deze
keer?
Een professor pedagogie
van de KU Leuven werd onlangs door de rechter veroordeeld tot een
gevangenisstraf van 54 maanden omdat hij in 2016 een studente had verkracht
tijdens een reis voor een congres in Barcelona. De professor, die niet
onbesproken was aan de universiteit, kon echter ook na die monsterachtige
feiten nog gewoon blijven lesgeven en publicaties blijven plaatsen.
Meer zelfs: hij heeft in 2018 nog een prijs in ontvangst mogen nemen. Op vraag
van het parket en de onderzoeksrechter nam de KU Leuven uiteindelijk, rijkelijk
laat, tuchtmaatregelen tegen de professor. Vlaams minister van Justitie Zuhal Demir (N-VA) vond het niet kunnen
dat de universiteit zo lang had gewacht en besliste om 1,4 miljoen euro aan
subsidies voor de viering ter ere van 600 jaar KU Leuven on hold te zetten tot
zij van de Leuvense rector een bevredigende uitleg had gekregen.
Zuhal
Demir kreeg nadien in
de media de volle laag. Omdat het haar schuld zou geweest zijn dat het hele
pijnlijke voorval in de publieke belangstelling was gekomen, waardoor de
studente de traumatische ervaringen opnieuw moest doormaken, terwijl zij en
haar familie gehoopt hadden dat ze het hele gebeuren achter zich hadden kunnen
laten. Maar de waarheid is dat het de pers is die kort tevoren onthuld had hoe
de KU Leuven nogal “laks” was
opgetreden tegen de professor in kwestie: verschillende Mediahuis-kranten waren
met een aantal zorgwekkende berichten over de KU Leuven gekomen. De
universiteit zou in 2016 meteen na de feiten al op de hoogte zijn gebracht dat die
professor pedagogie een studente verkracht had, maar greep niet in. De
professor kon zelfs na de officiële klacht in 2018 en een melding aan rector Luc Sels nog maanden aan de slag
blijven. Hij kon namens de KU Leuven bovendien publicaties blijven plaatsen en
ontving ook een prijs.
Het is pas ná die
onthullingen in de pers dat Zuhal Demir
beslist heeft om de leidende instanties van de KU Leuven om uitleg te vragen en
er daarna, wegens het uitblijven van een deugdelijke verklaring, toe gekomen is
hen de beloofde subsidie (voorlopig) te onthouden. Wat dan weer door de pers
uitvoerig besproken werd.
Volgens de media en de KU
Leuven zelf treft de universiteit geen schuld: zij hebben nauwgezet de procedures
gevolgd. En dus was de “overhaaste”
sanctie van Zuhal Demir ondoordacht
en onterecht. Nu kan het best wel zijn dat “de
procedures gevolgd werden”, maar soms moet men ook eens de moed opbrengen
om het hart en het instinct te volgen. Herinner u de tragische gebeurtenissen
in een paar kinderdagverblijven, nog niet zo lang geleden. Ook toen had “Kind en Gezin” nauwgezet “de procedures gevolgd”, waardoor die
kinderdagverblijven ondanks een aantal klachten nog open hadden mogen blijven.
Tot het fataal afliep.
Hoe dan ook: het getuigt
van een pervers machtsgevoel bij de media dat zij zich alles menen te mogen
permitteren, en daarna de zwarte piet aan een ander doorspelen. Zij hadden de media-aandacht voor het
pijnlijk gebeuren opgerakeld, maar zij
wijzen wel met de vinger naar de minister die op de mediaberichten had
ingespeeld. Het behoort tot de privileges van de media dat zij dat kunnen, want
zij maken immers het nieuws: het zijn de media die bepalen wát zal bericht
worden en hoe de berichtgeving zal ingekleurd worden. Zij hebben de macht om de
“feiten” zo te presenteren dat een
ander de verwijten krijgt. En zelf profiteren ze dubbel van alle aandacht die
ze telkens zélf opwekken. Niemand kan daar tegen optreden.
En Zuhal Demir? Die trekt
zich van het verwijt dat ze “een Zuhalleke”
gedaan heeft, niets aan. Zij volgt haar hart.
Reacties
Een reactie posten