Klimaatvandalen

Ik heb mijn twijfels omtrent de intellectuele vermogens van de zogenaamde “klimaatactivisten” nooit onder stoelen of banken gestoken. Het feit alleen al dat ze er zelfs niet in slagen om de simpele slogans, die ze meedragen op plakkaten tijdens hun betogingen, foutloos te schrijven. Of dat ze om één of andere reden denken dat ze het klimaat zullen redden door de aankomst van een wielerwedstrijd te verstoren of door een voetbalveld op te rennen. Hun acties zijn even zinloos als stompzinnig.

Helemaal absurd wordt het als ze ook nog eens vernielingen aanrichten, of dat in elk geval proberen. Zoals die idioten die zich aan een schilderij hadden vastgelijmd. Of die activisten van “Extinction Rebellion” die zich hadden vastgelijmd aan de ingang van het Berlaymontgebouw in Brussel. Dat zijn geen doordachte acties om het klimaat te redden, dat zijn kinderachtige pogingen om in de spotlight te komen. Het is een beetje zoals een peuter van twee jaar die zijn/haar goesting niet krijgt en dan maar dingen op de grond gaat gooien of begint te krijsen, in de hoop dat de ouders toch zullen toegeven. Bij een peuter kunnen we dat nog door de vingers zien, maar bij volwassenen moeten we ons toch de vraag stellen of er niet iets ernstig fout gelopen is bij hun intellectuele ontwikkeling. De beste manier om met het “pubergedrag” van een kleuter om te gaan, is het gewoon te negeren. Als het aan mij lag, zou ik die activisten die zich vastgelijmd hebben, ook gewoon negeren. Willen ze zich aan een deur of aan een muur vastlijmen, dan doen ze maar. Het zou mij benieuwen hoe lang ze het zouden volgehouden hebben.

Helaas worden die schreeuwerige pubers door de media niet genegeerd, zoals aangewezen zou zijn. Want dat soort acties hebben net het sensatiegehalte waar de media dol op zijn, en zo krijgen die vandalen toch, voor even, de aandacht waar ze naar hunkeren.

Onlangs was het dus alweer prijs. Een paar “milieuactivisten”, die blijkbaar behoren tot de actiegroep “Just Stop Oil”, hebben in de “National Gallery” een schilderij van Vincent Van Gogh, één van de versies van “De Zonnebloemen”, besmeurd met tomatensoep (uit blik dan nog), waarna ze zich zelf aan de muur hebben vastgelijmd. Blijkbaar wilden ze met hun actie protesteren tegen nieuwe vergunningen voor het oppompen van olie en gas.

Ik deel hun bezwaren tegen olie- en gaswinning. Omdat we stilaan door onze voorraden heen raken. Maar gezien de huidige geopolitieke situatie en de boycot van Russisch gas en Russische olie, is er vermoedelijk, voorlopig, geen andere optie. We hebben nu eenmaal olie en gas nodig voor onze industrie en voor onze verwarming. En als er geen olie en gas meer komt uit Rusland, dan moeten nieuwe voorraden aangesproken worden. Het is niet iets om zich blij bij te voelen, maar de dag van vandaag is er nog weinig waar we blij van kunnen worden.

Hoe dan ook: zelfs al hebben die activisten een punt, hun actie blijft even zinloos en idioot. Hoe zou zo’n actie iets kunnen verhelpen aan de olie- en gasboringen? Of aan het milieu tout court? Niet dus. Die actie heeft enkel en alleen media-aandacht opgeleverd voor de actievoerders.

De beide hooligans zijn door de politie opgepakt. Maar ik zou hen gewoon laten hangen hebben. Zoals in de Middeleeuwen onverlaten gestraft werden door hen aan een schandpaal vast te maken, midden op het dorpsplein, zodat de hele goegemeente hen zou kunnen bespotten. In de hoop dat het hen zou doen nadenken over hun daden. Het schilderij zelf is, gelukkig, niet beschadigd. Het was beschermd door een glasplaat. Maar de bedoelingen van de vandalen waren wel degelijk om schade aan te brengen, en daar zouden ze volgens mij ook voor moeten betalen. Op een manier die ze nooit meer zullen vergeten.

Jammer genoeg heeft de verhoopte, maar totaal misplaatste, media-aandacht ook andere pubers aangezet om ook hun “vijf minuten glorie” te zoeken. Begin november vond een stel vandalen van “Extinction Rebellion” het nodig om zich vast te lijmen aan “Het meisje met de parel” van Johannes Vermeer. De beide mannen zijn in Nederland veroordeeld tot twee maanden cel. Maar volgens hun advocaat hadden zij helemaal geen straf verdiend omdat hun “vreedzame” actie moest gekwalificeerd worden als “vrijheid van demonstratie”. Als u ooit eens de drang zou voelen om ergens een bushokje aan diggelen te slaan, dan weet u alvast hoe u zich tegen de aanklachten kan verweren.

De vraag blijft natuurlijk: “Hoe haalt iemand het in zijn/haar hoofd te denken dat het vandaliseren van een kostbaar schilderij iets kan verhelpen aan ons klimaat of aan het milieu?” Alleen wie is blijven hangen in zijn/haar kleuter-puberteit zou zoiets bedenken, toch?