Amazing Grace

Vervolg:

Omdat het mij erg raakt, opnieuw een stukje over de Australische Aborigines

Nee, het is niet omwille van de tekst dat ik deze song gekozen heb voor een Blog-stukje. Het is enkel omwille van de melodie en de zang. Vooral de stem van Gurrumul raakt mij tot in het diepst van mijn wezen; dit is pure verrukking. Zoals bij veel liedjes van Gurrumul: gewoon de ogen sluiten en genieten. Wegdromen in een muzikale hemel.

https://www.youtube.com/watch?v=MVORrx9jIiE

Hoewel, misschien loont het toch de moeite om ook eens de bijhorende videoclip te bekijken, en dan vooral de beelden van het Australische platteland. Wat daar te zien is, is eerder ontnuchterend: schamele armoede. De omgeving, het huisje, de spelende kinderen, … Alles schreeuwt “armoede” uit. De tegenstelling met het “blanke” en rijke Australië zou niet groter kunnen zijn.

En nee, Australië is geen ontwikkelingsland, maar een welvarende en rijke natie. Het is een modern land met alle mogelijke voorzieningen. Maar het lijkt erop dat niet iedereen even vlot van die voorzieningen kan mee profiteren. Het lijkt erop dat een groot deel van de bevolking het met veel minder moet stellen: geen luxe, geen voorzieningen, geen rijkdom.

Ook bij ons vallen, nog altijd, veel mensen uit de boot, ondanks alles. Dikwijls gaat het om immigranten, allochtonen, en dan nog vooral illegale vluchtelingen die in ons land blijven rondzwerven in miserie en ellende, liever dan het land te verlaten zoals hen opgedragen werd. Maar, zoals ik eerder al benadrukt heb, in Australië gaat het niet om ongewenste immigranten, het gaat niet om allochtonen. Het zijn de autochtonen, de oorspronkelijke bevolking, de “Aboriginals” die verstoken blijven van de geneugten van de welvaartstaat. Het zijn de Aboriginals die geen werk hebben, die geen opleiding krijgen, die in krotten van huizen wonen. Het zijn de kinderen van de Aboriginals die geen degelijk onderwijs kunnen genieten, die geen kansen krijgen, die hun jeugd op straat doorbrengen, die ten prooi vallen aan alcohol en drugs om hun ellende te vergeten.

Het is altijd schrijnend als mensen uitgesloten en achtergesteld worden, maar dat dit het lot moet zijn van mensen in hun eigen land, door de blinde hebzucht en arrogantie van zij die in het land hun toevlucht zijn komen zoeken, stoot mij bijzonder tegen de borst.