Pas maintenant

“Pas maintenant”… Naar mijn mening is dit één van de allermooiste en meest ontroerende songs van Axelle Red, of zelfs één van de meest ontroerende songs tout court.

Het is een schrijnende aanklacht tegen het gebruik van zogenaamde “antipersoonsmijnen”. Antipersoonsmijnen zijn mijnen die vlak onder de grond begraven worden en die ontploffen als er een persoon overheen loopt. Men plaatst doelbewust zoveel explosieven in een mijn dat het slachtoffer verminkt maar niet (onmiddellijk) gedood wordt. Het smerige aan antipersoonsmijnen is dat ze moeilijk op te sporen zijn, en willekeurig verspreid worden over een gebied dat men wil verdedigen. Veel mijnen ontploffen niet, zolang niemand erop trapt, en blijven dus liggen als potentiële moordtuigen. Overal waar ze gebruikt werden, liggen grote gebieden die zo goed als ontoegankelijk geworden zijn omdat je er elk moment op een mijn kan trappen. De meeste slachtoffers van die mijnen zijn dan ook niet de militairen tegen wie ze bedoeld waren, maar wel  de boeren, landbouwers die de velden willen bewerken waar er mijnen zijn blijven liggen, en ook de kinderen die daar spelen. Antipersoonsmijnen zijn een laf en onmenselijk wapen (voor zover er andere wapens zijn). Daarom wordt er al lang voor geijverd om het gebruik ervan te verbieden.

Al in 1997 tekenden 127 landen het “Verdrag van Ottawa”, dat een verbod inhoudt op het gebruik, de productie en overdracht van antipersoonsmijnen. Maar een aantal landen hebben het verdrag nooit ondertekend. Landen zoals Rusland, China, Irak, Iran, Israël, India en ook de Verenigde Staten.

Rusland blijft die mijnen ook nu nog inzetten in de “bezette gebieden” in Oekraïne, want het land heeft het Verdrag van Ottawa niet ondertekend. (Al maakt dat niet zo veel verschil uit, want Rusland houdt zich toch al lang niet meer aan eerder gesloten verdragen.) De bedoeling van de Russen is natuurlijk om het tegenoffensief van Oekraïne te saboteren. Maar het gevolg is vooral dat het Oekraïense platteland en de Oekraïense dorpen nog jaren lang een waar mijnenveld zullen blijven waar onschuldigen, ook en vooral kinderen, het grote slachtoffer van zullen zijn. Nog heel veel jaren nadat deze oorlog voorbij is.

De song van Axelle Red gaat door merg en been, precies omdat het klinkt uit de mond van een onschuldig spelend kind van wie het leven door zo’n mijn verwoest wordt.

https://www.youtube.com/watch?v=hcMEv5IfBBw

Quelque chose sous mon pied

Vient de faire bang

Moi qui étais tellement fier

D’être au premier rang

Ceux qui m’appelaient ami

M’ont laissé tout seul ici

Dans un champ je quitterai ma vie

Mais c’est qui l’ennemi

Pas maintenant

Pas maintenant, oh non

Je voulais encore aimer, jouer,

Sauter, crier

Être un enfant

Pas maintenant

J’ai pas eu l’temps, non

De faire des bêtises

Y croire, savoir

Si c’était important

On dit qu’le ciel devient plus bleu

Quand on s’en va

Maman j’regrette, j’ai peur

Tu ne m’entends pas

Fallait-il que j’paye ainsi

Je suis encore tellement petit

On m’a promis une autre vie

Mais je tiens à celle-ci

Pas maintenant

Pas maintenant, oh non

J’voulais encore aimer, jouer,

Sauter, crier,

Être un enfant

Pas maintenant

J’ai pas eu l’temps

D’manger des friandises

Y croire savoir

Si c’était important

Quelque chose sous mon pied

Vient de faire bang