What about Tomorrow's Children

Ik moet eerlijk bekennen dat het onophoudelijk en nadrukkelijk geweeklaag over “de klimaatverandering” mij behoorlijk op de zenuwen begint te werken! Als het een hele week regent: “de klimaatverandering”; als het tien dagen zonnig en warm weer blijft: “de klimaatverandering”; als enkele idioten bossen in brand gestoken hebben: “de klimaatverandering”; als de oceanen opwarmen door “El Nino”: “de klimaatverandering”; bij elke storm of orkaan of taifoen: “de klimaatverandering”; als we minder last hadden van de wespen de voorbije zomer: “de klimaatverandering”; …

Let wel: ik ben geen “klimaatontkenner”. Ik besef ook wel dat ons klimaat aan het veranderen is; je zou wel ziende blind moeten zijn om dat te negeren. Maar moeten de media ons dat elke dag opnieuw, en bij elke gelegenheid, onder de neus wrijven? Het is een beetje zoals indertijd met de “corona-hype”: ook toen kregen we de corona-paniek dagelijks door de strot geduwd, om ons er toch maar, ten overvloede, van te overtuigen dat er wel degelijk een “corona-crisis” gaande was. En nu moeten we blijkbaar allemaal koste wat kost overtuigd worden van de “klimaatcrisis”. Bij de “corona-crisis” hebben de grote farma-bedrijven “dank u wel” gezegd (of dat hadden ze toch moeten gedaan hebben), nu zijn het de leveranciers van warmtepompen, van isolatiemateriaal voor ons passief-huis, en uiteraard ook van elektrische auto’s.

Dit gezegd zijnde: we zijn met z’n allen inderdaad hard bezig om onze Aarde naar de knoppen te consumeren. Daar is weinig twijfel over. En de klimaatverandering (voor zover de mens daar verantwoordelijk voor is) is maar één element van het probleem. We verbruiken/misbruiken de grondstoffen en de natuurlijke hulpbronnen van de Aarde aan een razend tempo: in 2023 viel “Earth Overshoot Day” al op 2 augustus, wat betekent dat alles wat de Aarde op één jaar kan produceren, op 2 augustus al opgebruikt was. We vernietigen het groen en de natuur en de bossen, en vervangen het door beton en soja- of palmolie-plantages. We vervuilen de lucht tot we er zelf in stikken, en van de zeeën maken we een stort van plastiek.

Het is daarover dat deze song uit 1992 van Maggie Reilly gaat:

“The game is called consume
A path that leads to doom
Bridges being burned along the way
The child that's never seen
A river running clean
Cannot imagine spring so green and beautiful”

(Het doet trouwens een beetje denken aan een liedje van wijlen Louis Neefs: “Laat ons een Bloem”.)

De song waarschuwt ons voor het soort wereld dat we voor onze kinderen zullen achterlaten als we verder doen zoals nu:

“What about tomorrows children
What about the world they live in
What about the way we live today.”

Want los van het eindeloos herhalen van de aanwijzingen van de klimaatverandering is er wel degelijk iets fout met de manier waarop wij, en dan vooral in de Westerse wereld, leven en “consumeren”. Als daar geen verandering in komt, dan zal er binnenkort geen leefbare wereld meer overblijven voor onze nakomelingen.

We zullen wellicht binnen afzienbare tijd toch een keuze moeten maken: kiezen voor de luxe vandaag of toch liever voor een leefbaar leven morgen…

https://www.youtube.com/watch?v=Iku-iVIw2Ec

We walk in forest green
The grass is soft and clean
The sun up in the sky a perfect day
Our air is clear and sweet
Our earth is so complete
A cradle filled with life so warm and wonderful

What about tomorrows children
What about the world they live in
What about the way we live today
Tell me what about tomorrows children
We can do a lot to help them
And love tomorrows child today

The game is called consume
A path that leads to doom
Bridges being burned along the way
The child that's never seen
A river running clean
Cannot imagine spring so green and beautiful

What about tomorrows children
What about the world they live in
What about the way we live today
Tell me what about tomorrows children
We can do a lot to help them
And love tomorrows child today

We can turn the world around
We can show the way
And change the way we live today

What about tomorrows children
What about the world they live in
What about the way we live today
Tell me what about tomorrows children
We can do a lot to help them
And love tomorrows child today

What about tomorrows children
What about the world they live in
Tell me what about tomorrows children...