Wrap our Arms around you

Vervolg

Opnieuw een bijdrage over het lot van de Australische Aborigines.

Ik heb deze song al eens eerder aangehaald, in een oud blog-stukje, maar het raakt mij zó diep dat ik het er nog eens wil over hebben.

De song “Wrap our Arms around you” gaat over een 14-jarige Australische jongen, Elijah Doughty.

Elijah Doughty was een 14-jarige Aborigine. Zoals veel van die ontheemde jongeren was hij niet vies van een deugnietenstreek hier of daar. Ik ga niet beweren dat de jongen “een heilige” was. Op 28 augustus 2016 ontdekte een blanke boer dat twee van zijn motorfietsen gestolen waren. Hij is toen op eigen houtje op zoek gegaan en heeft de volgende dag iemand met één van zijn motorfietsen zien voorbij rijden. Hij heeft onmiddellijk de achtervolging ingezet met zijn zware “pick-up truck”, en hij heeft de jongen op die motorfiets van de weg gereden en hem voor dood laten liggen. (Achteraf is gebleken dat Elijah, de jongen die op die motor reed, eigenlijk niet de dief was geweest; dat was een vriend geweest.) De 14-jarige jongen heeft het “ongeval” niet overleefd. (Volgens de bestuurder was het een “ongeval”, maar de vaststellingen achteraf ter plaatse spraken dat ondubbelzinnig tegen.) De (blanke) bestuurder werd aangehouden, en moest later voor de rechtbank verschijnen op beschuldiging van “doodslag”. Waarna hij door het Hooggerechtshof van de staat West-Australië vreemd genoeg vrijgesproken werd van “doodslag”, en enkel veroordeeld werd voor “gevaarlijk rijgedrag met de dood als gevolg”. De man heeft uiteindelijk amper 19 maanden in de gevangenis moeten doorbrengen.

Het “ongeval” en de rechtspraak nadien, zijn de start geweest van een golf van protesten vanwege vooral de aboriginals. De reacties van de inheemse bevolking in Australië waren bijzonder heftig, en soms zelfs gewelddadig, omdat dit als “rassenjustitie” ervaren werd: een blanke man die de dood van een Aborigine-jongen op zijn geweten had, en die niet voor moord of doodslag veroordeeld werd. Dit was immers één van de vele voorbeelden van “klassenjustitie” en racisme, en van de manier waarop de oorspronkelijke bevolking, ook nu nog altijd, achteruit gesteld wordt en behandeld wordt als minderwaardige tweederangsburgers. Maar de protesten hebben niets uitgehaald, en ze waren blijkbaar ook niet interessant genoeg voor onze media.

De song, en de bijhorende videoclip, schreeuwt dat onrecht uit, en laat een diep verdriet voelen dat door merg en been gaat:

“I hear a mother crying in the wind, never gonna be the same
These tears keep on falling 
Across this sacred ground, there's whispers in the tree 
We hear those ancestors calling, let them wrap their arms around you
Let them wrap their arms around you, Elijah” 

Het is niet zozeer een “protestlied”, maar eerder een uiting van diepe droefenis en pijn. De song wordt door verschillende aboriginal artiesten gezongen, onder andere door Archie Roach, de zanger/auteur van “Took the Children away” (over de tijd, nog niet zo lang geleden, dat de Australische overheid de kinderen uit aboriginal-gezinnen weg haalde om ze “beschaving” bij te brengen).

Ik kan gewoon niet naar het lied luisteren, en naar het filmpje kijken, zonder tranen in de ogen te krijgen. En ik nodig je uit om ook met hart en ziel naar de song te luisteren en je te laten meeslepen door de woede en de pijn en het verdriet dat eruit klinkt.

https://www.youtube.com/watch?v=AfMDpItDim0

Helaas heb ik de volledige songtekst van dit hartverscheurend lied niet kunnen vinden. Als iemand weet waar die te vinden zijn, gelieve het mij te laten weten.