Insectenplaag

Het is wat met die klimaatverandering. We worden de laatste jaren overvallen door de ene ramp na de andere: bosbranden, overstromingen, stormen, droogte, en meer van dat. Het ziet er blijkbaar niet goed uit voor de menselijke soort. Door onze eigen schuld, want wij zijn verantwoordelijk voor de klimaatverandering. Zegt men. Het ziet er trouwens ook niet goed uit voor de dierenwereld: talloze dieren en diersoorten worden met uitsterven bedreigd, de biodiversiteit komt onder druk te staan.

Eén van die diersoorten die blijkbaar heel erg onder de klimaatverandering te lijden heeft, zijn de insecten: “Meer dan 60 procent van de onderzochte insectensoorten ging er op achteruit” bleek onlangs uit een uitgebreide studie. En dat is een groot probleem, want: “Een zeer groot deel van onze voedingsgewassen heeft insecten nodig voor de bestuiving. Bovendien vormen de diertjes onontbeerlijke schakels in allerlei ecosystemen.”

Kortom: het gaat helemaal niet goed met de insectenpopulatie, en ook dat is volgens alle politiek-correcte opvattingen onze schuld.

Maar wat lezen we dan tegelijk ook in onze nieuwsitems? Dat de populatie van een aantal erg gevaarlijke insectensoorten net aan het toenemen is…

Neem nu de Rode Vuurmier: “De rode vuurmier komt oorspronkelijk uit Zuid-Amerika, maar de soort heeft zich de voorbije eeuw razendsnel verspreid naar de Verenigde Staten, Mexico, Australië en dus nu ook naar Europa.” En die mier blijkt niet alleen nefast voor de landbouw: “Ook voor landbouwers is de komst van de vuurmier een ramp.” Maar bovendien ook gevaarlijk voor de mens: “We weten dat er in de VS elk jaar een aantal doden vallen door steken van de rode vuurmier.” En tot overmaat van ramp lijkt de Rode Vuurmier bijzonder moeilijk uit te roeien: “De bestrijding van de rode vuurmier komt ook met een stevig kostenplaatje. De soort prijkt op de vijfde plek op de lijst van dieren waarvan de bestrijding het meeste geld kost.”

Of neem de Tijgermug: “Voor het eerst heeft de tijgermug bij ons de winter overleefd.” Uiteraard door de klimaatverandering, want voorheen konden de Tijgermuggen onze koude winters niet doorstaan. En daar mogen we gerust bang voor zijn: “Volgens Deblauwe is de tijgermug een agressieve bijter en zal ze je ook overdag durven steken. Daarbij kan het een overdrager zijn van tropische virussen zoals dengue, zika, het westnijlvirus en chikungunya.”

Of wat gedacht van de Aziatische Hoornaar: “De Aziatische hoornaar is een exotische wesp die oorspronkelijk uit China komt, maar steeds vaker voorkomt in Vlaanderen. De wesp vormt vooral een bedreiging voor honingbijen, wilde bijen en andere bestuivers.” Bovendien is de Aziatische Hoornaar ook gevaarlijk voor de mens: de wesp heeft een langere angel en het gif werkt sterker, het beest is behoorlijk agressief, en bovendien vallen ze met duizenden tegelijk aan.

Of anders de Oosterse Fruitvlieg: “De oosterse fruitvlieg is voor het eerst in België opgedoken. Het zwart-gele insect komt oorspronkelijk uit Oost-Azië en leeft vooral in tropische landen.” Ook dit (exotisch) insect is bijzonder schadelijk: “De larven van de oosterse fruitvlieg kunnen hele fruit- en groenteteelten vernietigen.”

Allemaal soorten dus die vroeger niet in onze streken voorkwamen, maar nu aan een razendsnelle en verontrustende opmars bezig zijn. Het lijkt er stilaan op dat wij, de mens, de oorlog tegen de insecten aan het verliezen zijn.

Het zou wel handig geweest zijn als de klimaat-doemdenkers wat consequenter zouden zijn in hun rampscenario’s: ofwel moeten we ons zorgen maken omdat de insecten aan het verdwijnen zijn, ofwel zijn ze gevaarlijk aan het opkomen. De beide beweringen kunnen niet tegelijk waar zijn. Het resultaat lijkt hoe dan ook wel vast te staan: het ziet er héél slecht uit voor de mensheid…