Een zatte Avond

Ik zal het maar meteen eerlijk toegeven: ik heb het niet voor Conner Rousseau. Bij mij komt die man bijzonder arrogant over; ik houd niet van zijn overdreven zelfzekere uitstraling en ik krijg koude rillingen van zijn zelfgenoegzame glimlach. Ik mag de man niet.

Dat neemt niet weg dat ik vind dat hij ontzettend veel pech heeft gehad. Wat hij gezegd heeft op die zatte avond, kan weliswaar helemaal niet door de beugel, maar diezelfde dingen worden dagelijks door honderden mannen (en vrouwen) verteld in tientallen cafés. Zonder dat daar een haan naar kraait. Conner had de brute pech dat er twee politie-agenten in zijn buurt waren, mét bodycams die alles opgenomen hebben wat er te zien en te horen was. En tot overmaat van ramp hebben die agenten, of toch minstens één ervan, die opnames aan de media verkocht, vermoedelijk voor grof geld. Volgens mij is zoiets trouwens niet toegelaten binnen de geldende privacyregels, maar niemand lijkt daar over te vallen. De pers had een sappig verhaaltje te pakken, en het is een kneus die daar moeilijk over doet.

En dus had Conner het heel slecht getroffen. Hij heeft eerst nog geprobeerd de meest expliciete details uit de pers te houden, en daarna heeft hij zich berouwvol geëxcuseerd. Dat alles in de hoop dat het een storm in een glas water zou zijn. Maar de media hadden bloed geroken, en lieten hun prooi niet meer los. Tot Conner doodvermoeid de handdoek in de ring heeft gegooid. Als u het mij vraagt: niet alleen Conner heeft hierbij een lelijk figuur geslagen, de (reguliere) pers al evengoed: dit was niet het mooiste staaltje journalistiek.

Dit gezegd zijnde: ik vind de uitleg van zijn partijgenoten, en van hemzelf, nogal flauw en eerder laf. De uitleg is immers dat dit alleen maar een foute uitspraak op een fout moment was, in een vlaag van drankbeneveling. De uitspraken waren dan wel “racistisch en seksistisch”, maar de man zélf is zo niet. Hij meende dat allemaal immers niet, het was de schuld van de drank. Ik slik dat excuus niet. Wat een zatlap verkondigt, is wat die zatlap ook écht denkt maar in nuchtere toestand niet durft te zeggen wegens de remmingen van het goed fatsoen. Je verzint zo’n dingen niet in een zatte bui. Dat zijn ideeën die je al koestert, het zijn overtuigingen die al in je hoofd zitten. Het enige effect van de drank is dat je remmingen wegvallen en dat je, net als een klein kind, onomwonden zegt wat je denkt. Het klopt dus niet dat Rousseau helemaal geen racist of seksist is, maar dat hij stomweg in een zatte bui racistische en seksistische uitspraken heeft gedaan die hij helemaal niet meende. Hij heeft in zijn dronken bui alleen maar zijn diepste gedachten de vrije teugel gelaten. Zijn excuses achteraf zijn dus onoprecht en vals.

Een echte racist of alleen maar een zielige dronkaard, het resultaat is dat hij heeft moeten opstappen. En hij wordt als voorzitter van de Socialistische Partij, dat is per definitie de partij die opkomt voor de arbeiders, vervangen door… tromgeroffel en verwondering op alle banken… iemand uit een arbeidersgezin. Ik viel bijna van mijn stoel toen dat verkondigd werd. Blijkbaar is dat een ongezien gebeuren: dat iemand uit een arbeidersgezin voorzitter zou worden van een partij voor arbeiders. En ik die altijd gedacht had dat vooraanstaande socialisten per definitie uit het arbeidersmilieu komen. Hoe zouden ze anders weten wat de arbeiders die ze beweren te vertegenwoordigen, denken en nodig hebben? Blijkbaar had ik het hierin totaal verkeerd voor…

En dat “arbeidersgezin” van de nieuwe voorzitter, daar moet u ook niet té veel belang aan hechten. Want het was een gezin van tweeverdieners met een mooi inkomen. Er bestaan, écht waar, ook gezinnen waar er maar één inkomen is, een bescheiden inkomen van een fabrieksarbeider of iemand in de confectie-industrie bijvoorbeeld. Dus die triomfantelijke bewering dat er nu (eindelijk) iemand “uit een arbeidersgezin” aan het hoofd komt van de Socialistische Partij, is al even wankel als de excuses van Conner Rousseau.