In the quiet Morning

Nee, het is niet zo dat ik met dit stukje over “In the Quiet Morning” van Joan Baez een inspirerende of stichtende boodschap zou willen meegeven. Het is gewoon een héél mooi liedje, en het is ook een heel droevige song. Het is een song uit 1972 in herinnering aan de betreurde en veel te vroeg gestorven Janis Joplin.

https://www.youtube.com/watch?v=oWX81dvYkes

Janis Joplin was amper 27 toen ze stierf, aan een overdosis heroïne. Ze was al van in haar jeugd verslaafd aan drugs, ook aan hard-drugs. Eén van de redenen waarom ze telkens opnieuw naar de drugs greep, was haar gevoel van constante pijn, en de eenzaamheid van een jonge vrouw die een laag zelfbeeld had en gekweld werd door een gebrek aan zelfvertrouwen:

“In the quiet morning, there was much despair
And in the hours that followed, no one could repair
That poor girl, tossed by the tides of misfortune
Barely here to tell her tale, rolled in on a sea of disaster.”

Iets wat ook in haar songs telkens weer tot uiting kwam.

Het is dus in zekere zin toch een stukje met “een verhaal” en een boodschap. Een boodschap van verdriet over jonge mensen die het leven niet lijken aan te kunnen, jonge mensen die op den dool raken omwille van diepgeworteld verdriet, jonge mensen die niet de kracht en niet de steun vinden om moeilijke momenten te verwerken. Eenzame, verdrietige jonge mensen met veel pijn. Jonge mensen die het dan maar opgeven omdat ze het (alleen) niet aankunnen.

Ook vandaag, en ook bij ons in onze welvaartstaat, lopen (te) veel jonge mensen rond die geen richting kunnen geven aan hun leven, die buitengesloten worden, die niemand hebben om op terug te vallen, en die dan hun toevlucht nemen tot allerlei drugs om de bittere werkelijkheid te ontlopen. Het zou niet zo mogen zijn, ons “vangnet” van de welzijnszorg zou die mensen moeten kunnen opvangen en terug op het goede spoor zetten. Helaas zitten er blijkbaar (te) veel gaten in ons vangnet. En helaas is de verleiding om een “gemakkelijke uitweg” te zoeken soms te sterk.

Er zijn nogal wat progressieve lieden die pleiten voor het legaliseren van drugs. Zouden zij gelukkig zijn als hun zoon of dochter eindigt zoals Janis Joplin?

In the quiet morning, there was much despair
And in the hours that followed, no one could repair
That poor girl, tossed by the tides of misfortune
Barely here to tell her tale, rolled in on a sea of disaster
Rolled out on a mainline rail

She once walked tight at my side, I'm sure she walked by you
Her striding steps could not deny, torment from a child who knew

That in the quiet morning, there would be despair
And in the hours that followed, no one could repair
That poor girl, she cried out her song so loud
It was heard the whole world round, a symphony of violence
The great southwest unbound

La la la la la la la
La la la la la la la
La la la la la la la la la
La la la la, la la la

In the quiet morning, there was much despair
And in the hours that followed, no one could repair
That poor girl, tossed by the tides of misfortune
Barely here to tell her tale, rolled in on a sea of disaster
Rolled out on a mainline rail