Stay

“Stay” van Jackson Browne is een nummer uit 1977.

Eigenlijk zijn dit twee aparte liedjes (“The Load-out” en “Stay”), maar ze zijn zó sterk met elkaar verbonden, en ze gaan ook naadloos in elkaar over.

https://www.youtube.com/watch?v=scsJZ67ssDY

Het eerste deel is een soort ode aan de “roadies”, aan de mannen en vrouwen die bij elk optreden van een groep of van een zanger(es) zorgen voor de opbouw van de set vóór een optreden, en voor de afbraak nadien. Het zijn de mannen en vrouwen die met het materiaal sleuren, die zorgen voor de instrumenten, die alles gereed zetten en nadien weer veilig opbergen. Het is in feite een ode aan iedereen die achter de schermen werkt, om het even waar en wanneer. De mensen achter een artiest of achter een organisatie, de mensen die je niet ziet, de mensen die niet delen in het succes of in de waardering, maar die echt wel nodig zijn. De mensen zonder wie het allemaal niet zou lukken. De artiesten oogsten lof en worden overladen met complimenten, de organisaties die evenementen organiseren oogsten waardering en dankbaarheid. Maar ze zouden nergens staan zonder de vele mensen die achter de schermen een bijdrage leveren, keihard werken, alles geven. Alleen blijven die mensen onzichtbaar, en dus krijgen zij geen applaus of complimentjes.

En dan heb ik het niet alleen over optredens van grote artiesten, of de organisatie van een populair festival, ik heb het ook over evenementen als “Kom op tegen Kanker” of organisaties voor armoedebestrijding. Ik heb het over alle vrijwilligers die elke dag in de bres springen waar ze nodig zijn, maar die achter de schermen blijven.

Dit stukje is bedoeld als ode aan al die mensen.

Het tweede deel van de song is intiemer, en is eigenlijk een smeekbede uit angst voor eenzaamheid. Jackson Browne heeft zijn publiek nodig, en hij zou willen blijven optreden zodat ze hem blijven aanmoedigen en toejuichen. Maar we voelen allemaal die angst voor eenzaamheid, we hebben allemaal mensen nodig om ons heen. Mensen om tegen te praten, mensen die naar ons luisteren, mensen die aandacht voor ons hebben. Mensen ook die ons nodig hebben en die nood hebben aan onze aandacht en steun, en ons luisterend oor.

Niets in dit leven is erger, denk ik, dan eenzaamheid, dan “overbodig zijn”.

Ik wens jou, lieve lezer, dan ook toe dat je je nooit eenzaam zal moeten voelen, dat je altijd “nodig” zal zijn, en gewenst.

Now the seats are all empty
Let the roadies take the stage
Pack it up and tear it down
They're the first to come and last to leave
Working for that minimum wage
They'll set it up in another town
Tonight the people were so fine
They waited there in line
And when they got up on their feet they made the show
And that was sweet--
But I can hear the sound
Of slamming doors and folding chairs
And that's a sound they'll never know
Now roll them cases out and lift them amps
Haul them trusses down and get'em up them ramps
'Cause when it comes to moving me
You guys are the champs
But when that last guitar's been packed away
You know that I still want to play
So just make sure you got it all set to go
Before you come for my piano
But the band's on the bus
And they're waiting to go
We've got to drive all night and do a show in Chicago
or Detroit, I don't know
We do so many shows in a row
And these towns all look the same
We just pass the time in our hotel rooms
And wander 'round backstage
Till those lights come up and we hear that crowd
And we remember why we came
Now we got country and western on the bus
R and B, we got disco in eight tracks and cassettes in stereo
We've got rural scenes & magazines
We've got truckers on the CB
We've got Richard Pryor on the video
We got time to think of the ones we love
While the miles roll away
But the only time that seems too short
Is the time that we get to play
People you've got the power over what we do
You can sit there and wait
Or you can pull us through
Come along, sing the song
You know you can't go wrong
'Cause when that morning sun comes beating down
You're going to wake up in your town
But we'll be scheduled to appear
A thousand miles away from here

People stay just a little bit longer
We want to play -- just a little bit longer
Now the promoter don't mind
And the union don't mind
If we take a little time
And we leave it all behind and sing
One more song--