The Emmer is full

Ik ben altijd een tamelijk grote fan geweest van Theo Francken, al was ik het niet altijd eens met alles wat hij zei. Maar zijn laatste uitspraken, in een interview met de Israëlische televisie, hebben mij toch lichtjes de kriebels bezorgd. Voor een deel omdat hij ongewild “grappig” was, en daarbij niet direct een goed figuur heeft geslagen, toen hij het in zijn mooiste Engels had over “the drop in the emmer who is totally full”. Wie zoiets zou zeggen in een spreekbeurt, in het derde middelbaar, krijgt daar een onvoldoende voor. Maar erger dan zijn “lapsus” was zijn boodschap dat België niets doet om antisemitisme aan te pakken in ons land”. Wat pertinent onwaar is: geen enkele vorm van discriminatie of haat wordt zó streng aangepakt als Jodenhaat, véél strenger in elk geval dan haat tegen moslims.

De oorsprong van de boutade van Theo Francken lag bij de oproep van onze premier Alexander De Croo aan de Israëlische regering om wat omzichtiger om te springen met de burgerbevolking in Gaza. Wat bij de Israëlische regering flink in het verkeerde keelgat geschoten is: zij houden vol dat ze deze oorlog niet kunnen voeren zonder burgerslachtoffers te maken. Als ze geen burgerslachtoffers mogen maken, dan is de oorlog bij voorbaat verloren, volgens Netanyahu. (Poetin zal dat heel zeker gaarne beamen. Nooit eerder heeft hij zo’n mooi excuus gekregen voor zijn willekeurige bombardementen.) En dat klopt wellicht ook wel: in een gebied als de Gaza-streek zijn burgerslachtoffers bij een oorlog onvermijdelijk. Alleen was die oorlog nergens voor nodig, die oorlog was zinloos. Erger nog: die oorlog zal niets oplossen en de zaken alleen maar erger maken.

Maar die oorlog kwam er door de gruweldaden van Hamas, zal u zeggen. En dat klopt. Ook die gruweldaden op 7 oktober waren inderdaad zinloos en nergens voor nodig. Het was een daad van puur en onmenselijk extremisme. Maar vergeten we niet dat extremisme een voedingsbodem nodig heeft om te kunnen gedijen.  Dat was zo in Noord-Ierland, dat was zo in het Baskenland, dat was indertijd zo in Zuid-Afrika, dat is zo in het Midden-Oosten. En het probleem met Israël is dat zij die voedingsbodem onophoudelijk en bijna doelbewust blijven voorzien. De Israëlische houding tegenover de Palestijnen in de Westelijke Jordaanoever en in Gaza leidt bijna onvermijdelijk tot extremistische reacties. Het uitroeien van Hamas in Gaza, als dat al zou lukken, zal niets oplossen als men tegelijk ijverig bezig blijft nieuw extremisme aan te wakkeren.

Niet alleen in Gaza, trouwens. In de Palestijnse gebieden op de Westelijke Jordaanoever heerst nu nog enige “gelatenheid”, maar dat zal niet blijven duren. Want zelfs terwijl er een soort “wapenstilstand” heerste in de Gaza-streek, ging het geweld in de (onwettig) bezette Westelijke Jordaanoever onverminderd voort. Zo getuigt een Palestijnse vredesactivist: “De aanvallen van kolonisten en het Israëlische leger hebben sinds 7 oktober ongeziene proporties aangenomen. Palestijnen leven hier in een stille oorlog vol constante intimidatie, surveillance en agressies. We leven dag en nacht in angst en zien georganiseerde, gewapende aanvallen op onze gemeenschappen. Het leger heeft carte blanche gekregen van Israël en onder het mom van terreurbestrijding doen ze met ons wat ze willen."

De onderdrukking van de Palestijnen, de discriminatie van de Palestijnse bevolking, het getreiter, de intimidaties en de onophoudelijke agressie van de Israëlische kolonisten en het Israëlisch leger zal onvermijdelijk tegenreacties oproepen: woede, agressie, en uiteindelijk extremisme. Wat zich in de Palestijnse gebieden afspeelt, is al even erg als wat in Zuid-Afrika gebeurde ten tijde van de Apartheid. Maar de wereld kijkt toe en zwijgt stil. Want wie daar iets durft over te zeggen wordt beschuldigd van “antisemitisme”. Zoals Theo Francken al dan niet per ongeluk nog eens heeft bevestigd.