Ben ik te min?

Ik was in mijn jonge studentenjaren, als achttien- of negentienjarige, een nogal militante socialist, of zelfs communist: ik had heel linkse ideeën en ik beschouwde de “kapitalisten” als “de vijand”. Dat kwam natuurlijk door de invloed van ons vader die in zijn goede jaren een erg gedreven vakbondsafgevaardigde was die voortdurend in conflict lag met de bazen van de fabriek. (Niet dat hij daar ooit veel dank of erkenning voor gekregen heeft van zijn collega’s.)

Hoewel hij zelf niet helemaal consequent was, want een aantal van zijn kameraden waren zelf bedrijfsleider of iets dergelijks, was ons vader in die tijd een grote voorvechter in de “klassenstrijd”: de strijd van de arbeiders tegen al de anderen, en in het bijzonder de zelfstandigen en de op-winst-beluste bazen. Ik heb dat zelf ondervonden toen ik met mijn eerste lief kwam aanzetten: zij was de dochter van een bedrijfsleider en ons vader toonde zich er niet erg mee opgezet dat ik “met de vijand zou heulen” (hoewel hij dat nooit expliciet gezegd heeft). Die “klassenstrijd” heb ik trouwens ook ervaren bij haar ouders: haar vader was niet gelukkig met de zoon van een simpele arbeider als lief, en dus heeft onze relatie niet lang stand gehouden want zij was een héél gehoorzaam meisje. (Ik heb achteraf nog jaren getreurd omwille van die breuk.)

Als “linkse rakker” was ik grote fan van Armand, dé exponent van die klassenstrijd, en van zijn boze song “Ben ik te min” uit 1966.

https://www.youtube.com/watch?v=-KG--VWMhJ0

Deze song is een tijdje mijn “lijflied” geweest; het leek wel speciaal voor mij geschreven:

“Ben ik te min omdat je ouders meer poen hebben dan de mijne
Ben ik te min
Ben ik te min omdat je pa in een grotere kar rijdt dan de mijne.”

Los daarvan was dit een typische protestsong van de late jaren zestig van de vorige eeuw: de jaren van de hippies, de jaren van revolte tegen de materialistische wereld van de “bourgeois maatschappij”. Wij, de jongeren, zouden alles veranderen. Wij zouden alles anders en beter doen, wij zouden ons niet meer laten opslokken door de prestatiemaatschappij. Wij werden gedreven door onze idealen, we zouden een nieuwe wereld creëren, een wereld van liefde en harmonie en vrede.

De hippies van de jaren zestig en zeventig zijn nu oude mensen geworden en als we terugkijken, dan moeten we toegeven dat er al bij al niet erg veel gebeurd is. We zijn er niet in geslaagd de wereld te veranderen, de wereld heeft ons veranderd: we zijn dezelfde “bourgeois” mensen geworden die we toen met de vinger gewezen hebben en die we hadden willen “bekeren”. En de vrede en harmonie waar we als jongere van gedroomd hebben, die is tegenwoordig verder weg dan ooit.

Misschien staat er wel een nieuwe generatie hippies op in de komende jaren? Een generatie die opnieuw kan proberen om afstand te nemen van het materialisme en het egoïsme en de machtshonger. Laat ons hopen! Wij hebben als jonge mensen een mooie poging gedaan, nu is het aan een volgende generatie jongeren om die fakkel over te nemen. De wereld heeft het hard nodig!

Wil je blijven, oke
Het heeft toch geen enkele zin
Als je me maar niet ziet als de jongen met de rozen
Want dan stort die hele droomwereld in
Jij was, zoals we dat noemden 'het materialistische type'
Maar daar heb je nu nog weinig meer van
Jij bent nu net zo idealistisch als ik
Maar hoe wil je 't in godsnaam anders dan
Ben ik te min
Ben ik te min omdat je ouders meer poen hebben dan de mijne
Ben ik te min
Ben ik te min omdat je pa in een grotere kar rijdt dan de mijne
En toch wil je blijven maar je pa die wil het niet
Ik denk dat je beter kunt gaan
En je moeder die doe je ook al veel verdriet
En als je thuiskomt zal ze zeggen 'wat doe je me aan'
Jouw moeder die ik moest aanhoren met haar achterlijk gezeik
Over de studie van je broer
En je pa die zo'n succesvol zakenman was
Met andere woorden 'wat ben je een boer'
Ben ik dan te min
Ben ik te min omdat je ouders meer poen hebben dan de mijne
Ben ik te min
Ben ik te min omdat je pa in een grotere kar rijdt dan de mijne
Maar kijk uit
Je bent het niet gewend om te vreten van de straat
Als je lichamelijk maar niet zo erg belangrijk vind
Want dat is het in feite niet waar het om gaat
En als je 't aankunt goed, kom dan gerust weer
En anders dan sodemieter je maar op
Want het is echt niet dat ik niets om je geeft
Maar zo duw je je hoofd in een strop
Ben ik daarom dan te min
Ben ik te min omdat je ouders meer poen hebben dan de mijne
Ben ik te min
Ben ik te min omdat je pa in een grotere kar rijdt dan de mijne
Ben ik daarom dan te min
Ben ik te min omdat je ouders meer poen hebben dan de mijne
Ben ik daarom dan te min
Ben ik te min omdat je pa in een grotere kar rijdt dan de mijne