Manhattan

“Manhattan” is een keiharde song uit 2003 van Bob Seger. en met “keihard” verwijs ik niet alleen naar de muziek, maar ook en vooral naar de tekst.

https://www.youtube.com/watch?v=90EdEBjx0wI

De song verhaalt over een eenzame drugsverslaafde straatjongen die in zijn wanhoop besluit een drankwinkel te overvallen om zo aan geld te geraken voor zijn drugs. Hij heeft een geweer (wat in Amerika niet zo moeilijk is) met een afgezaagde loop en gaat op zoek naar een winkel waar hij nooit geweest is en waar ze hem dus niet zouden herkennen. Hij wacht tot de straten leeg zijn en stormt dan de winkel binnen en vuurt een eerste schot af. Later vinden we de jongen terug in het park: hij heeft zijn drugs kunnen bemachtigen, maar helaas heeft hij zich slechte kwaliteit laten aansmeren en hij heeft dat niet overleefd. Voor de politie zijn de schietpartij en de drugsdode gewoon twee nieuwe mysterieuze gebeurtenissen waar ze een rapport over moeten maken.

“Sunrise in the park and Davey's cold as stone
He got some bad merchandise and he was all alone
Two more unsolved mysteries, a lot of paper pushed around.”

Ik vermoed dat er in elke grootstad (in België, in Europa, in Amerika) honderden, zo niet duizenden wanhopige verslaafden rondlopen die hoogdringend hun volgende “shot” moeten hebben. Gelukkig zijn vuurwapens niet overal even gemakkelijk te verkrijgen, zodat verhalen zoals dat in de song van Bob Seger bij ons in Europa, in België, niet zo frequent voor komen. In het vrije Amerika daarentegen, waar zowat iedereen zonder problemen een vuurwapen met bijhorende munitie kan kopen, is het risico dat het faliekant afloopt veel groter. Ik heb het daar eerder al eens over gehad, en ik blijf daar verontwaardigd over: ik kan maar niet begrijpen waarom ze in de Verenigde Staten niet tot het inzicht komen dat er eindelijk eens een beperking zou moeten komen op het aanschaffen en bezitten van vuurwapens.

De criminele drugsverslaafde uit de song is tot die wanhoopsdaad overgegaan uit wanhoop, omdat hij zijn verslaving totaal niet onder controle had. Wellicht is ook hij begonnen met een occasionele trek aan een marihuana-sigaret  of een snuifje cocaïne. En wellicht heeft hij lang gedacht dat hij zijn drugsgebruik perfect onder controle had: af en toe eens een trekje of een snuifje, dat kan geen kwaad en het “hoort er nu eenmaal bij”. Maar helaas is dat een illusie: het blijft niet bij een onschuldige trek. Onvermijdelijk wordt de drang alsmaar sterker en wordt de nood groter. Onvermijdelijk volstaat een trekje na een tijd niet meer en heeft de verslaafde een “shot” nodig, een spuit heroïne of iets dergelijks. En velen wenden zich tot chemische drugs, genre XTC of Amfetamines. Tot het te laat is en er geen weg meer terug lijkt. De links-progressieve oproepen om drugs te legaliseren begrijp ik dus al evenmin als de tolerantie van de Amerikanen voor wapengebruik.

Shakey Davey's got a 12-gauge in his hand
It's sawed off to the limit
He's got a vague plan
There's this liquor store on Madison
There's another one down on Washington square
He's pretty sure no one's ever seen him down around there

The first one's birdshot, the next four are double aught buck
The last one's a slug just for good luck
He's got his works in his pocket
He wants to score as soon as he's done
He can't wait to get straight to get long gone

He puts on his long coat, scribbles off a short note
Sits himself down and waits for the sun to go down

It's right around midnight and there's still too damn many people on this street
He's walked all the way from Battery Park
He's got sweaty hands and burnin' feet
He's desperate for a fix
His body's screamin', "Get me high"
He bursts through the door and lets one fly

Sunrise in the park and Davey's cold as stone
He got some bad merchandise and he was all alone
Two more unsolved mysteries, a lot of paper pushed around
Most folks are just wakin' up in this great big town