Afscheid

Eerbetoon aan Robert Long

Robert Long was niet alleen een gevreesde en beruchte protestzanger die heel felle liedjes schreef als protest tegen de gevestigde waarden en de vastgeroeste bourgeois-maatschappij. Hij heeft ook heel veel gevoelige en tedere liedjes geschreven en gezongen. “Afscheid” uit 1974 is er daar één van: een heel droevige maar warme song.

https://www.youtube.com/watch?v=7dzAPcqxiww

Het lied gaat over een mislukte relatie. Ondanks alle moeite die de beide geliefden zich getroost hebben, ondanks de liefde die ze voor elkaar voelen, ondanks de vaste wil om er iets van te maken, gaan ze toch uit elkaar. Wellicht zal in het begin de verliefdheid wel gedomineerd hebben, maar na verloop van tijd ging de realiteit overheersen en begonnen ze elkaars “kleine kantjes” te bemerken.

“Jij zit tegenover mij en kijkt mij aan

En vertelt me dat de vlam is uitgegaan

Omdat ik niet deed wat jij wel van me wou

Niet de dingen zei die jij graag horen zou

Je verwijt me dat ik jou nooit echt begreep.”

Om een relatie in stand te houden, is heel veel moeite vereist. In het begin zijn er de “wittebroodsweken”: dan ben je blind en zie je alleen het mooie. Zowel innerlijk als uiterlijk.

“Ik weet dat je mooi en welgeschapen bent

Maar de buitenkant daar raak je aan gewend

Nu heb jij de glans nog van de jeugd

En je vindt dat ik dat zien moet als een deugd

Maar na de lente raakt een boom z'n bloesem kwijt

En een mens z'n schoonheid na verloop van tijd.”

Maar dat blijft inderdaad niet duren. En dan komt onvermijdelijk het moment dat de relatie niet meer zo “vanzelfsprekend” is en dat er twijfels komen. Dát is het moment dat koppels een keuze moeten maken: ofwel geven ze het op, ofwel gaan ze ervoor, wat het ook kost.

Maar zie: zelfs als het niet lukt, betekent dat niet noodzakelijk dat er wrevel in de plaats zou moeten komen. Soms lukt het om op een “mooie” manier uit elkaar te gaan. En dan blijft er van die relatie toch nog iets kostbaars over.

“Nou vaarwel m'n lief, 't ga je verder goed

Ik weet zelf nog niet hoe ik nu verder moet

Kom weer terug wanneer je honger hebt of pijn

De stad is groot genoeg om eenzaam in te zijn.”

Jammer genoeg houden relaties dezer dagen alsmaar minder en minder lang stand. Omdat jonge mensen niet meer die moeite kunnen of willen doen om ervoor te vechten, omdat ze veel te vlug en veel te gemakkelijk opgeven. En misschien ook wel omdat jonge mensen tegenwoordig té veel naar “de buitenkant” kijken en teleurgesteld achterblijven als die niet mooi blijft…

 

Jij zit tegenover mij en kijkt mij aan

En vertelt me dat de vlam is uitgegaan

Omdat ik niet deed wat jij wel van me wou

Niet de dingen zei die jij graag horen zou

Je verwijt me dat ik jou nooit echt begreep

Omdat ik niet met jou favorieten dweep

Ik weet dat je mooi en welgeschapen bent

Maar de buitenkant daar raak je aan gewend

Nu heb jij de glans nog van de jeugd

En je vindt dat ik dat zien moet als een deugd

Maar na de lente raakt een boom z'n bloesem kwijt

En een mens z'n schoonheid na verloop van tijd

Ik heb je zonder dat je 't wist geobserveerd

En na weken heb ik langzaamaan geleerd

Dat je ondanks dat je zoveel mensen kent

Net als ik soms toch ontzettend eenzaam bent

Luister even naar wat ik je zeggen wou

Voordat ik het straks dan toch weer voor me hou

Ik weet niet of het er voor jou nog wel toe doet

Misschien kennen wij elkaar wel niet zo goed

Dat je weggaat is je recht, maar wees niet kwaad

Weet dat jij een grote leegte achterlaat

't Doet me meer dan ik je zeggen kan verdriet

Ik zal je missen, ook al denk jij dan van niet

Als je tijd hebt, sta nog even bij me stil

Omdat ik een soort van foto maken wil

Die geëtst wordt door een scherp gepunte stift

En jou beeld voor altijd in mijn hersens grift

Zodat later als ik oud zal zijn en traag

Maar het leven beter door heb dan vandaag

Ik m'n ogen sluit en oproep uit mijn geest

Jouw portret, zoals je vroeger bent geweest

Nou vaarwel m'n lief, 't ga je verder goed

Ik weet zelf nog niet hoe ik nu verder moet

Kom weer terug wanneer je honger hebt of pijn

De stad is groot genoeg om eenzaam in te zijn

Reacties

Populaire posts van deze blog

Welcome Home

School

Diagnose