Tot het uiterste

De oorlogszuchtige Israëlische premier Bibi Netanyahu heeft beslist om in Gaza nu ook de zuidelijke stad Rafah aan te vallen en plat te bombarderen. Een duivels en verwerpelijk plan in mijn ogen, maar dat zal hem een zorg zijn. Om uit te leggen waarom ik dat zó diabolisch vind, moest ik misschien de context eerst nog eens schetsen.

Op 7 oktober 2023 heeft een groep extremisten van de terreurbeweging Hamas in Israël zo’n 1200 onschuldige burgers (ook vrouwen en kinderen, en zelfs baby’s) vermoord en 230 mensen als gijzelaar meegenomen. Daarop heeft Benjamin Netanyahu Hamas de oorlog verklaard. Bedoeling was om Hamas uit te schakelen, en daarom is Israël het noorden van de Gaza-streek binnengevallen en heeft het Israëlische leger Gaza-stad, het bolwerk van Hamas, plat gebombardeerd. Om zoveel mogelijk onschuldige burgers te sparen, heeft het leger vóór de bombardementen wel flyers uitgestrooid om de Gazanen aan te sporen naar het zuiden te vluchten, ten zuiden van de rivier Wadi-Ghaza: daar zouden ze veilig zijn. Wie toch wenste achter te blijven, of wie gewoonweg niet kon vluchten wegens te oud of te ziek of gekwetst, deed dat op eigen risico: de stad werd volledig plat gelegd en al wie achtergebleven was riskeerde de dood te vinden door de bommen en raketten. “Eigen schuld, dikke bult” zal Netanyahu gedacht hebben, en pech voor zij die niet hadden kunnen vluchten.

Een paar miljoen inwoners van Gaza hadden wel hun toevlucht kunnen zoeken in het veilige zuiden. De meesten waren naar de stad Khan Younis getrokken omdat ze daar voedsel en verzorging en hulp hoopten te vinden. Helaas voor hen kreeg Bibi Netanyahu naderhand een ingeving: de terroristen van Hamas zaten niet alleen in Gaza-stad, maar ook in het zuiden, in Khan Younis onder andere. En dus trok het Israëlische leger verder zuidwaarts en verwoestte alles onderweg. Ook de stad Khan Younis werd het doelwit van bombardementen en raketaanvallen. Maar om zoveel mogelijk onschuldige burgers te sparen, heeft het leger vóór de bombardementen flyers uitgestrooid om de Gazanen aan te sporen naar het zuiden te vluchten: daar zouden ze veilig zijn. Wie toch achterbleef, omdat hij/zij niet nog eens verder wenste te vluchten of omdat hij/zij niet weg kon wegens te oud of te ziek of zonder vervoer, deed dat op eigen risico: de stad werd volledig plat gebombardeerd. Een paar miljoen inwoners van Gaza waren wél gevlucht naar het veilige zuiden, en hadden zich gevestigd in en rond de stad Rafah. Verder dan dat konden ze niet, want daar botsten ze op de Egyptische grens die onverbiddelijk gesloten bleef.

En nu wil Netanyahu dus een aanval starten op Rafah: alles zal er plat gebombardeerd worden en daarna zal het leger de stad binnen trekken om iedereen die hen in de weg loopt af te maken. Dus zouden al die Palestijnen in Rafah, de inwoners en de vluchtelingen, opnieuw moeten vluchten naar een veilige plek. Alleen kunnen ze dat niet: ze kunnen nergens meer naartoe, ze zitten als ratten in de val. Alleen als Egypte de grens zou willen openen voor die miljoen vluchtelingen, zouden ze weg kunnen. Weg uit hun land. En dát is vermoedelijk ook wat Netanyahu wil bereiken: dat alle, of toch de meeste, Palestijnen uit Gaza zouden wegtrekken. Zodat er plaats en ruimte komt voor Israëlische kolonisten. Dat is eigenlijk een cynische vorm van “etnische zuivering”: in het gehele Palestijnse gebied, ook op de Westelijke Jordaanoever, worden de Palestijnen ofwel met geweld verdreven, ofwel weg gepest.

En jawel: “etnische zuivering” is een vorm van “genocide”, daar bestaat geen discussie over. Als iemand dus nog zou twijfelen aan de ware bedoelingen van Bibi Netanyahu, dan valt die twijfel nu weg met zijn beslissing om ook Rafah aan te vallen: hij wil alle Palestijnen uit Gaza weg, en trekt zich daarbij geen bal aan van mensenrechten.