Autumn Leaves

Er bestaat vermoedelijk geen enkel onderwerp waar méér over gezongen en geschreven werd dan “liefdesverdriet”, het verlies van een geliefde. Sommige liedjes zijn melig, sentimenteel; andere zijn gewoon mooi en ontroerend.

Dit hier, “Autumn Leaves”, in de versie van de veel te jong gestorven Eva Cassidy, is voor mij één van de meest ontroerende liefdesliedjes die ik ooit gehoord heb.

https://www.youtube.com/watch?v=xXBNlApwh0c

Misschien komt dat ook wel door de breekbaarheid van haar stem. Of door de breekbaarheid van de zangeres zelf. Want ze was erg ziek, Eva Cassidy, toen ze dit gezongen heeft.

“Autumn Leaves” is eigenlijk een jazz-nummer, oorspronkelijk gezongen door Nat King Cole, en ook door Frank Sinatra. Maar voor mij steekt de unieke interpretatie van Eva Cassidy daar ver bovenuit. Dat is pure en diepe hartpijn, verscheurend verdriet.

Ik zou zeggen: sluit je ogen, en laat je enkele minuten meedrijven. En als de tranen gaan vloeien, laat ze gewoon; het zal je hart verlichten.

The falling leaves drift by my window
The falling leaves of red and gold
I see your lips, the summer kisses
The sunburned hand I used to hold
Since you went away the days grow long
And soon I'll hear old winter's song
But I miss you most of all, my darling
When autumn leaves start to fall
Since you went away the days grow long
And soon I'll hear old winter's song
But I miss you most of all, my darling
When autumn leaves start to fall
I miss you most of all, my darling
When autumn leaves start to fall