Emma

“Emma” is een intrieste song uit 1974 van de Britse soul-band “Hot Chocolate”.

https://www.youtube.com/watch?v=IFYOHrwi-W8

“Emma” is een tijdloos nummer dat de complexiteit van het najagen van dromen en de diepgaande impact ervan op individuele levens verkent. De song behandelt thema’s als zelfdoding, vroegtijdige dood en ook wel verloren kindertijd door te vroeg “volwassen” te worden.

Het lied gaat over een vrouw genaamd Emma, de echtgenote van de (niet met naam genoemde) zanger, die haar al kent vanaf haar vijfde jaar, en met haar trouwde toen ze zeventien was. Emma had de brandende ambitie om filmster te worden, maar slaagde daar niet in. Ze werd depressief en pleegde uiteindelijk zelfmoord. Haar echtgenoot vindt haar dood op haar bed, en op de vloer naast het bed ligt een afscheidsbrief waarin Emma aangeeft dat ze niet kan leven van dromen alleen.

‘It was a cold and dark December night
When I opened up the bedroom door
To find her lying still and cold upon the bed
A love letter lying on the bedroom floor

It read :
"Darling I love you,
But I just can't keep on living on dreams no more.
I tried so very hard not to leave you alone.
I just can't keep on trying no more."’

Zelfdoding, het is een moeilijk en complex thema. Het is altijd erg moeilijk te vatten waarom iemand een einde aan zijn/haar leven wil maken, wat hem/haar drijft tot die wanhoopsdaad. Eén ding is wel zeker: het is altijd het gevolg van een diepe, intense en (schijnbaar) onoverwinbare wanhoop. Soms is het te begrijpen: bij ondraaglijke pijn, bijvoorbeeld, of als je al je zekerheden verliest. Soms is het moeilijker te begrijpen, zoals bijvoorbeeld bij de Emma van deze song: zij heeft een einde aan haar leven gemaakt omdat ze haar dromen niet kon waarmaken, en dat ondanks de warme liefde die haar toegedragen werd. Kon zij zich niet aan die liefde vastklampen om het leven aan te kunnen ook al waren haar dromen uiteen gespat? Maar het is allicht niet zo simpel, het is nooit simpel als het om zelfdoding gaat. Er is geen eenvoudige verklaring, en er is geen argumentatie te bedenken om het goed te praten of af te keuren.

Wel is het vermoedelijk zo dat het in veel gevallen te vermijden zou geweest zijn. En als het daarover gaat, scoren wij in België echt niet goed. België heeft namelijk het hoogste zelfmoordcijfer van heel West-Europa: elke dag proberen 28 mensen in ons land uit het leven te stappen, en elke dag “slagen” bijna 3 mensen daar ook in. En het voorbije jaar is het zelfs nog verder de verkeerde kant op gegaan: het aantal zelfdodingen is vorig jaar gestegen tot 1024 in één jaar tijd. Hoe komt dat toch? Is het leven in ons land dan zó zwaar? Het zou te maken hebben met de gesloten aard van de Belgen, en dan vooral van de Vlamingen. Wij Vlamingen uiten onze gevoelens niet goed en praten moeilijk over onze problemen, wij kroppen alles op tot de ketel overkookt. En er is heel zeker ook de drang om “het te maken” in ons leven: Vlamingen werken keihard om hun materiële ambities waar te maken, een mooie carrière en een eigen huis. Als dat niet lukt, hebben wij het gevoel gefaald te hebben in het leven en is de neiging sterker om er dan maar een eind aan te maken.

Het zou al veel helpen als die druk om “het te maken” niet zo sterk was, als we onszelf en elkaar zouden toelaten om geen “succes” te hebben in ons leven. Het zou ook helpen als we tegenover elkaar zouden durven erkennen dat het soms niet echt goed met ons gaat. En het zou zeker ook helpen als we niet de hele tijd om de oren geslagen werden met de lamentabele toestand van de wereld. Dat we van de ene crisis in de andere tuimelen, geeft geen hoop aan zij die daar wanhopig naar snakken.

We were together since we were five
She was so pretty
Emma was a star in everyone's eyes
And when she said she'd be a movie queen
Nobody laughed
A face like an angel
She could be anything

Emmaline
Emma, Emmaline
I'm gonna write your name high on that silver screen
Emmaline
Emma, Emmaline
I'm gonna make you the biggest star this world has ever seen

At seventeen we were wed
I'd work day and night
To earn our daily bread
And every day Emma would go out

Searching for that play
That never, ever came her way
You know sometimes she'd come home
So depressed

I'd hear her crying in the back room
Feel so distressed
And I'd remember back when she was five
To the words that used to make
Emmaline come alive

It was :
"Emmaline,
Emma, Emmaline,
I'm gonna write your name high on that silver screen.
Emmaline,
Emma, Emmaline
I'm gonna make you the biggest star this world has ever seen."

It was a cold and dark December night
When I opened up the bedroom door
To find her lying still and cold
Upon the bed
A love letter lying on the bedroom floor

It read :
"Darling I love you,
But I just can't keep on living on dreams no more.
I tried so very hard not to leave you alone.
I just can't keep on trying no more."

Emmaline ...
Aaargh, Emmaline ...
Aaargh ...
Emma, Emmaline ...
Aaargh ...
Emma, Emmaline ...